Χρόνιος Πόνος και Κατάθλιψη: Ένας Διπλός Ψυχολογικός και Βιολογικός Δεσμός. Γράφει η Ψυχολόγος Στέλλα Ζαχαράτου MSc

Ο χρόνιος πόνος και η κατάθλιψη αποτελούν δύο σοβαρές προκλήσεις για την ψυχική και σωματική υγεία, με έντονη αλληλεξάρτηση και αλληλεπίδραση. Κατανοώντας τη σχέση τους, αποκτάται καλύτερη κατανόηση των σύνθετων μηχανισμών που επηρεάζουν την υγεία των ασθενών και προσφέρονται νέες προοπτικές για τη θεραπεία.

Τι είναι ο χρόνιος πόνος;

Ο χρόνιος πόνος ορίζεται ως ένας πόνος που διαρκεί περισσότερο από τρεις μήνες, ξεπερνώντας την κανονική περίοδο επούλωσης. Είναι ένα φαινόμενο πολυπαραγοντικό, το οποίο περιλαμβάνει:

  • Φυσιολογικές διεργασίες: Φλεγμονή, νευροπαθητικός πόνος ή μυοσκελετικές διαταραχές.
  • Ψυχολογικούς παράγοντες: Άγχος, κατάθλιψη, χαμηλή ανεκτικότητα στον πόνο.
  • Κοινωνικές επιδράσεις: Περιορισμός δραστηριοτήτων, μειωμένη ποιότητα ζωής.

Η Σχέση Μεταξύ Χρόνιου Πόνου και Κατάθλιψης

Ο χρόνιος πόνος και η κατάθλιψη συχνά συνυπάρχουν, με την επίπτωση της κατάθλιψης να κυμαίνεται στο 20-50% των ατόμων με χρόνιο πόνο. Αυτή η σύνδεση εξηγείται μέσω βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών μηχανισμών.

  1. Βιολογικοί Μηχανισμοί

Οι νευροβιολογικές διεργασίες είναι κεντρικές στην αλληλεπίδραση χρόνιου πόνου και κατάθλιψης:

  • Δυσλειτουργία του συστήματος νευροδιαβιβαστών: Χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης και νοραδρεναλίνης, που σχετίζονται τόσο με τον πόνο όσο και με την κατάθλιψη.
  • Υπερδραστηριότητα του άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων (HPA): Αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης που επιδεινώνουν τη φλεγμονή και τα συμπτώματα της κατάθλιψης.
  • Νευροπλαστικότητα: Αλλαγές στη δομή και λειτουργία του εγκεφάλου, κυρίως σε περιοχές όπως ο προμετωπιαίος φλοιός και ο ιππόκαμπος.
  1. Ψυχολογικοί Μηχανισμοί
  • Αίσθηση αβοηθησίας και απελπισίας: Ο χρόνιος πόνος μπορεί να προκαλέσει αίσθηση απώλειας ελέγχου.
  • Διαταραχές ύπνου: Ο πόνος διαταράσσει την ποιότητα του ύπνου, αυξάνοντας την ευαλωτότητα στην κατάθλιψη.
  • Σκέψεις καταστροφολογίας: Αρνητικές γνωσίες που ενισχύουν τη σοβαρότητα τόσο του πόνου όσο και της κατάθλιψης.
  1. Κοινωνικοί Παράγοντες
  • Απομόνωση: Ο πόνος περιορίζει τη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες.
  • Στιγματισμός: Οι ασθενείς με χρόνιο πόνο συχνά νιώθουν ότι οι άλλοι δεν τους πιστεύουν, γεγονός που ενισχύει τα καταθλιπτικά συμπτώματα.

Οι Επιπτώσεις της Σύνδεσης Χρόνιου Πόνου και Κατάθλιψης

Η ταυτόχρονη ύπαρξη χρόνιου πόνου και κατάθλιψης επηρεάζει τη ζωή των ατόμων σε πολλαπλά επίπεδα:

  • Ποιότητα ζωής: Η καθημερινότητα γίνεται πιο δύσκολη λόγω της μειωμένης λειτουργικότητας.
  • Συμμόρφωση στη θεραπεία: Η κατάθλιψη επηρεάζει τη δυνατότητα των ασθενών να ακολουθήσουν τις θεραπευτικές οδηγίες.
  • Οικονομική επιβάρυνση: Αυξημένες δαπάνες για ιατρικές επισκέψεις και φαρμακευτική αγωγή.

Θεραπευτικές Παρεμβάσεις

Η ολοκληρωμένη προσέγγιση είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση αυτής της διπλής πρόκλησης:

  1. Ψυχοθεραπευτικές Παρεμβάσεις
  • Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT): Αποτελεσματική για τη διαχείριση του πόνου και της κατάθλιψης μέσω της τροποποίησης αρνητικών γνωσιών.
  • Θεραπεία Αποδοχής και Δέσμευσης (ACT): Βοηθά τους ασθενείς να αποδεχθούν τον πόνο και να επαναπροσδιορίσουν τις αξίες τους.
  • Mindfulness-Based Stress Reduction (MBSR): Μειώνει τον πόνο και το άγχος μέσω της ενσυνειδητότητας.
  1. Φαρμακευτική Αγωγή
  • Αντικαταθλιπτικά: Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και οι αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης-νοραδρεναλίνης (SNRIs) είναι αποτελεσματικά τόσο για τον πόνο όσο και για την κατάθλιψη.
  • Αναλγητικά: Στις σοβαρές περιπτώσεις, συνδυάζονται με άλλες θεραπείες.
  1. Πολυεπιστημονική Προσέγγιση

Συνεργασία ψυχολόγων, ιατρών, φυσιοθεραπευτών και κοινωνικών λειτουργών για ολιστική φροντίδα.

 

Η Ιστορία του Β.: Από τον Χρόνιο Πόνο στην Ελπίδα

Ο Β. ένας 45χρονος δάσκαλος, ζούσε για χρόνια με έντονο χρόνιο πόνο στην πλάτη λόγω μιας παλαιότερης κάκωσης. Παρά τις πολυάριθμες ιατρικές επισκέψεις, φαρμακευτικές αγωγές και φυσιοθεραπείες, ο πόνος παρέμενε αμείωτος, επηρεάζοντας την καθημερινότητά του. Ο Β. ένιωθε ότι ο πόνος του τον καθόριζε, περιορίζοντας τις δραστηριότητες που κάποτε απολάμβανε, όπως οι βόλτες με τα παιδιά του και οι εκδρομές στη φύση. Σταδιακά, άρχισε να απομονώνεται, να νιώθει διαρκή θλίψη και να χάνει την αυτοεκτίμησή του.

Τα Πρώτα Βήματα στη Θεραπεία

Αποφασισμένος να δοκιμάσει μια διαφορετική προσέγγιση, ο Β. ξεκίνησε ψυχοθεραπεία. Στις πρώτες συνεδρίες μας, μίλησε για το βάρος που ένιωθε, όχι μόνο σωματικά αλλά και συναισθηματικά. Του εξήγησα τη σύνδεση μεταξύ χρόνιου πόνου και κατάθλιψης και πώς η ψυχολογική στήριξη θα μπορούσε να τον βοηθήσει να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής του.

Η θεραπεία περιλάμβανε:

  1. Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT):
    Ο Β. διδάχτηκε να αναγνωρίζει και να αντικαθιστά τις αρνητικές σκέψεις που τον καθήλωναν, όπως «Δεν θα ξαναγίνω ποτέ καλά» ή «Είμαι βάρος για την οικογένειά μου». Μέσω ασκήσεων, άρχισε να βλέπει τον πόνο όχι ως κάτι που τον ορίζει, αλλά ως μια πρόκληση που μπορεί να διαχειριστεί.
  2. Τεχνικές Χαλάρωσης και Mindfulness:
    Η πρακτική της ενσυνειδητότητας τον βοήθησε να αποστασιοποιείται από τον πόνο, να εστιάζει στη στιγμή και να μειώνει το άγχος του.
  3. Σταδιακή Επανένταξη σε Δραστηριότητες:
    Με την καθοδήγηση μου, άρχισε να εντάσσει μικρές δραστηριότητες που αγαπούσε, όπως έναν σύντομο περίπατο με την οικογένειά του ή το διάβασμα ενός βιβλίου.

Τα Αποτελέσματα

Μετά από έξι μήνες συνεδριών, ο Β. ένιωθε αισθητά καλύτερα:

  • Ποιότητα Ζωής: Παρότι ο πόνος δεν εξαφανίστηκε εντελώς, έμαθε να τον διαχειρίζεται χωρίς να τον αφήνει να καθορίζει τη ζωή του.
  • Σχέσεις: Ήρθε πιο κοντά με την οικογένειά του, συμμετέχοντας ξανά στις δραστηριότητές τους.
  • Αυτοεκτίμηση: Ανέκτησε την πίστη στον εαυτό του, νιώθοντας ότι είναι ικανός να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις.

 

Η ιστορία του Β. είναι ένα ζωντανό παράδειγμα ότι ο χρόνιος πόνος μπορεί να αντιμετωπιστεί, όχι μόνο μέσω ιατρικών παρεμβάσεων αλλά και μέσα από την ψυχοθεραπεία. Η υποστήριξη, η ενσυνειδητότητα και η ενδυνάμωση των ασθενών προσφέρουν μια νέα προοπτική για τη ζωή.

Η θεραπεία δεν είναι απλώς μια διαδικασία διαχείρισης του πόνου, αλλά μια ευκαιρία για προσωπική ανάπτυξη και επαναπροσδιορισμό της ευτυχίας.

 

Ο χρόνιος πόνος και η κατάθλιψη δεν είναι μόνο δύο διαφορετικές διαγνώσεις, αλλά μία πολυδιάστατη πρόκληση που απαιτεί πολυεπίπεδη κατανόηση και θεραπευτική προσέγγιση. Η ενσωμάτωση βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων στη θεραπεία μπορεί να προσφέρει ουσιαστική ανακούφιση και βελτίωση της ζωής των ασθενών.

Με τη συνεργασία επαγγελματιών υγείας και την ενδυνάμωση των ασθενών, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο αντιμετώπισης που θα επιτρέψει την ανακούφιση από τον πόνο και την επαναφορά της ψυχικής ευεξίας.

 

Στέλλα Γ. Ζαχαράτου
Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια MSc
Κάτοχος Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου
Πτυχιούχος Κρατικού Βρετανικού Πανεπιστημίου Canterbury University UK
Μεταπτυχιακή εκπαίδευση και κλινική & ψυχοθεραπευτική εξειδίκευση στην
Παιδοψυχολογία & στη Γνωσιακή – Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία (CBT)
https://stellazaharatou.com/

*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*

You may also like

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *